Μάνα είναι να ξυπνά από τα μαύρα μεσάνυχτα να φτιάξει το πρωινό για να έχει το παιδί βενζίνη να βγάλει τη μέρα του,να έχει σιδερωμένο ρούχο, να ανακαλύπτει τα ξεχασμένα αντικείμενα του, να βρίσκει στρωμένο κρεβάτι, στον γυρισμό, και πλυμένα ρούχα σαν απάντηση στο δεν προλαβαίνω.
1. Δεν έχεις τυχαία το όνομά σου (αγγλική παροιμία). Ανακάλυψε τη δύναμη που κρύβει μέσα του.
2. Όμορφα τα χρόνια που μύριζαν οικογένεια και πολλή αγάπη κι ας ήταν λίγο το ψωμί! Όμορφο να νιώθεις ότι έχεις δίπλα σου δικούς σου ανθρώπους οι οποίοι σε νοιάζονται, σ΄ εκτιμάνε, σ΄αγαπάνε. Αλλάζει το μέσα σου και καθημερινά παλεύεις να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.
Σήμερα Σάββατο 24/2/24 ο φίλος, ο συνάδελφος και ο ΤΕΡΑΣΤΙΟς ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟς άνοιξε πανιά για έναν άλλο κόσμο…Ο πόνος ασήκωτος. Κενό αβάσταχτο…Σα ν΄άδειασε το Μεγανήσι…Ο Χάρος μάλλον αποφάσισε να φτιάξει σκολειό. Ξεκίνησε με τον μαθηματικό Χρήστο Πολίτη, συνέχισε με τον δάσκαλο Στέφανο Δάγλα και τώρα λιμπίστηκε τον φιλόλογο Βασίλη Κανέλλο.
Κι αν έφυγες φίλε για το μακρινό ταξίδι άφησες πίσω αποτύπωμα και σπόρους πολλούς που κάποια στιγμή θα καρπίσουν. Κάθε γωνιά έχει τ΄όνομα σου. Όπου και να κοιτάξουμε εμείς που μεγαλώσαμε μαζί υπάρχεις. Το γέλιο σου, η ατάκα σου, το τραγούδι σου, ο χορός σου, το δασκάλεμά σου, το επαγγελματικό παίξιμο σου στο θεατρικό σανίδι…Ελπίζω το Μεγανήσι να σταθεί στο ύψος του και να σου ανταποδώσει έστω την ύστατη στιγμή την ελάχιστη τιμή…Καλό αντάμωμα…
Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 27/2/24 ΣΤΟ ΜΕΓΑΝΗΣΙ
Το βίντεο είναι του Κώστα Πατρίκιου
Ο ΜΕΓΑΝΗΣΙΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΜΕΝΤΗΣ» τίμησε τον Βασίλη Κανέλλο στην κοπή της πίττας του την Κυριακή 26/1/20 και ώρα 18:00 στην αίθουσα των Λευκαδίων Ηλιούπολης & Γύρων Δήμων «Η Φανερωμένη». Ο Άρης Δάγλας, ο Βαγγέλης Κανέλλος, ο Γιάννης Πολίτης και η Κατερίνα Καββαδά (Αντρίκου), μίλησαν για την προσωπικότητά του και την προσφορά του στο Μεγανήσι και τον Σύλλογο.
Βασίλης Κανέλλος (με την ματιά της Κατερίνας Καββαδά,Αντρίκου)
Έχουμε πάνω από μία ώρα που δοκιμάζουμε παπούτσια. Άσπρα. Αστραφτερά, χαρωπά, ανθισμένα παπούτσια. Πασχαλιάτικα. Παιδικά. Τέσσερα πόδια γεύονται κατά κόρον το «καινούργιο» και το «αλλιώτικο», δοκιμάζοντας και απορρίπτοντας ό,τι δεν τους αρέσει, με το αιτιολογικό, αυτό με στενεύει… αυτό μου είναι μεγάλο… αυτό μου είναι μεγάλο και με στενεύει. Εγώ και ο υπάλληλος έχουμε κυριολεκτικά γονατίσει μπροστά σ’ αυτά τα πόδια, προσπαθώντας να εντοπίσουμε πού κείται το μεγάλο δάχτυλο, πού κείται το ψεύδος.
Χαμηλή αυτοεκτίμηση: από πού πηγάζει και πώς να την αλλάξετε!
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς γίνεται πολύ όμορφες κοπέλες να νιώθουν άσχημες, άτομα περιστοιχισμένα από φίλους και οικογένεια να θεωρούν ότι κανείς δεν τους νοιάζεται ή άνθρωποι που προσφέρουν συνεχώς στους γύρω τους να αισθάνονται ανίκανοι; Η απάντηση είναι:
Τη μέρα που τη συνάντησα ήταν σαν να αντάμωνα ξανά με μια «παλιά φιλενάδα». Απ’ αυτές που, όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν τις ξεχνάς ποτέ. Τις θυμάσαι με μια γλυκιά νοσταλγία και τις κρατάς για πάντα στη ζωή σου, σαν κρυφό φυλακτό.