“Πίσω μου τρέχεις μια ζωή με ένα πιάτο και μια ευχή
Τότε με κράταγες σφιχτά τώρα κοιτάς από μακριά
Μέσα απ’τα δόντια να μιλάς, σ’ακούω σαν τώρα «μη με σκας,
δε θα σε ανεχτεί κανείς, θα πας χαμένη, θα το δεις»*
Είμαι η Ελένη του Μπάμπη του Σκιώτη έλεγες. Άλλοτε είμαι η Ελένη του Μάσου του Αντρίκου. Κι άλλοτε είμαι η μάννα της Κατερίνας και του Σπύρου του καπετάνιου. Έτσι αυτοσυστηνόσουν.
Από Χρήστο Κ.Πολίτη
Πρόσφατα μετοίκησε στη γειτονιά των αγγέλων ο τραγουδιστής με τα τόσο ωραία αλλά και τόσο θλιμμένα μάτια και τη βελούδινη φωνή.Αναφέρομαι βέβαια στο Γιάννη Πουλόπουλο.Αισθάνομαι την ανάγκη για ένα μικρό αφιέρωμα στο τραγουδιστή . Χαρισμένο αυτό το αφιέρωμα με αγάπη και σε όλους εμάς που μέσα στις φτωχές μας τις αυλές ζήσαμε τα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια ,ονειρευτήκαμε ,ελπίσαμε και ερωτευτήκαμε σιγοτραγουδώντας τα τραγούδια του Γιάννη.
του καπτα Σταύρου Δάγλα
Χάρτης του Β. Ναυαρχείου της περιοχής Cape Horn:
https://s0uel.files.wordpress.com/2020/09/e7b53-cape_horn_ukho.png
Cape Horn is located at 55°58′48″S 067°17′21″W,
Με την ανακάλυψη του Περάσματος Ντρέικ που υπάρχει νοτίως του Ακρωτηρίου Χόρν στήν Νότια Αμερική, στις 29 Ιανουαρίου 1616 από τους Ολλανδούς Jacob (Jaques) Le Maire και Willem Schouten, παραδόθηκε στην παγκόσμια ναυτιλία το πλέον επικίνδυνο και διαβόητο πέρασμα πλοίων πάνω στην γη, το οποίο γρήγορα απόκτησε το προσωνύμιο Νεκροταφείο των Καραβιών. Πάνω από 1000 καράβια λένε ότι ναυάγησαν σ’ αυτό, παίρνοντας μαζί τους, κατ’ άλλους δέκα και κατ’ άλλους περισσότερες από δεκαπέντε χιλιάδες ναυτικούς.
ἔπεα πτερόεντα
Verba volant, scripta manent (Τα λόγια πετάνε, τα γραπτά μένουν)
Qui scribit, bis legit. (Όποιος γράφει, διαβάζει δυο φορές.)
του καπτα Σταύρου Δάγλα
φωτο: http://www.odigein.com/forum/viewtopic.php?t=1732Για χρόνια μετά το πέρασμα του Μαγγελάνου (01-11-1520 / 28-11-1520) από τον πορθμό που φέρνει το όνομά του στο νότιο άκρο της Αμερικής, η διέλευση πλοίων νοτίως του ακρωτηρίου Χόρν παρέμενε άγνωστη. Και ο πορθμός αυτός, σαν μοναδικός δρόμος διελεύσεως από τον Ατλαντικό ωκεανό στον Ειρηνικό και αντίστροφα που ήταν, απόκτησε αμέσως μία διαρκώς αυξανόμενη εμπορική σημασία. Δείγμα του ύψους της αξίας που απόκτησε και το πιο κάτω:
Κατερίνα Καββαδά (Αντρίκου)
Πάρε το σακούλι. Μην ξεχάσεις το σακούλι. Γέμισε το σακούλι. Άδειασε το σακούλι. Πλύνε το σακούλι. Κρέμασε το σακούλι. Φύλαξε το σακούλι. Καθημερινές εντολές σε όλους τους τόνους στην οικογένεια από την οικογένεια. Κάθε μέλος είχε και το σακούλι του. Το σακούλι της βάβως, της μάνας, του πατέρα,του μαθητή. Ήταν κάτι σαν την προσωπική τσάντα. Το σακούλι για τα πράγματα, το λιναρίσιο ποδοσάκουλο στο οποίο μάζευαν τις ελιές οι γυναίκες, το σακούλι της χαράς και του γάμου, το σακούλι του σχολείου, το σακούλι που θα μετέφερε τα καλούδια από την χώρα.
