Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης
Η Αθήνα είναι θύμα των ακαλλιέργητων επαρχιωτών της, που παριστάνουν τα θύματα της «απάνθρωπης» και «απρόσωπης» πρωτεύουσας, που αρνούνται να βιώσουν και να ενταχθούν στη μακραίωνη ιστορία της, τη μοναδική της παράδοση.
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η Αθήνα ερημώνει για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα, οι δρόμοι αδειάζουν, τα αυτοκίνητα λιγοστεύουν, γενικά η πόλη γίνεται αγνώριστη.
Σαφώς πιο ωραία, πιο ανθρωπινή, πιο μικρή στις αποστάσεις της, πιο κατανοητή στους κατοίκους της. Για αρκετούς είναι η πιο κατάλληλη εποχή για να την ευχαριστηθούν, να την απολαύσουν, να τη χορτάσουν. Γιατί η πρωτεύουσα που δεινοπαθεί με τον μισό πληθυσμό της χώρας καθημερινά στους δρόμους της, έχει και θαυμαστές! Όλους εκείνους τους λάτρεις του άστεως που εκτιμούν τις φανερές και κρυφές της χάρες… Η Αθήνα είναι θύμα των επαρχιωτών της που έρχονται φορτώνοντας την ύπαρξή τους στους δρόμους της, στις απίστευτες ομορφιές της, τις οποίες ουδέποτε εκτιμούν όσο… υπολήπτονται το στέρφο χωράφι τους και το μισογκρεμισμένο πατρικό που στοιχειώνει κάπου στο πουθενά, σε κάποιο απίθανο κατσικοχώρι… Η Αθήνα είναι θύμα των ακαλλιέργητων επαρχιωτών της, που παριστάνουν τα θύματα της «απάνθρωπης» και «απρόσωπης» πρωτεύουσας, που αρνούνται να βιώσουν τη μακραίωνη ιστορία της, τη μοναδική της παράδοση, τη μεγάλη τιμή του Αθηναίου πολίτη, που βαδίζει στο ιστορικό της κέντρο, εκεί που βάδισαν οι συγκλονιστικότερες μορφές της παγκόσμιας ιστορίας σε όλους τους τομείς της τέχνης και του πόλεμου, της φιλοσοφίας και της επιστήμης, του θεάτρου και της λογοτεχνίας! Είναι όλοι εκείνοι οι βλαχοδήμαρχοι που μόλις και μετά βίας προχωρούνε στα δυο τους ποδάρια, που βρομίζουν την πόλη για να τη σιχαίνονται στη συνέχεια και να επιμένουν να μιλούν με υπέρμετρο θαυμασμό για το… νερό του χωριού τους και τις ντομάτες που τάχα μου έχουν διατηρήσει την αυθεντική τους μυρουδιά… Είναι όλοι εκείνοι που νέμονται τα πλούτη και τη δόξα της πρωτεύουσας για να την υβρίζουν μετά πάθους πρωτόγνωρου – σαν να θεραπεύονται από μια μεγάλη αρρώστια σε καθημερινή βάση γιατί τους δυσκολεύει τη μικρή τους ζωή.
Είναι όλοι αυτοί που έχουν μπαστακωθεί πεισματικά και έχουν φορτώσει τις ζωές τους στην πρωτεύουσα και δεν βρίσκουν έναν καλό λόγο για την πόλη της δημοκρατίας, του φωτός, της τεράστιας ιστορίας… Την πόλη της Ακρόπολης και του Θησείου, της Πλάκας και του Μοναστηρακίου, της Ακαδημίας και της Πανεπιστημίου, της Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη και της Ηρώδου του Αττικού, του Συντάγματος και του Ζαππείου, του Αρδηττού και του Λυκαβηττού!
S0UEL 